Zoeken in collecties

In kleuren aangebracht op een licht bolstaand paneel. Het wapen bestaat uit een schild met daarboven een kroon met vijf rozetvormen. Onder het schild de tekst in een wimpel: "Soli Deo gloria". Beschrijving van het wapen door dr. J. Nuchelmans, docent aan het St. Ursula lyceum te Roermond in een toespraak van 21 oktober 1949: 'Op deze rechterhelft [=links voor de kijker] dus ziet u op een blauwe ondergrond - blauw is de kleur van rechtvaardigheid, trouw en schoonheid - een rood, met gouden stralen omkranst ovaal, waarin zich de namen van Jesus en Maria bevinden met een kruis er boven en drie spijkers er onder. Deze figuren doen ons denken aan [...] de verlossing door Jesus' Lijden en Kruisdood, waarbij aan Maria de onschatbare taak is toebedeeld de Moeder van onze Verlosser te zijn. De drie Franse lelies in het donkerder schildhoofd vormen het symbool van de zuiverheid en zijn ook uit geschiedkundig oogpunt belangrijk, omdat zij in herinnering brengen, dat Koning Hendrik IV van Frankrijk [...] aan de Parijse Ursulinen toestond de lelies van het koninklijk wapen te voeren. Het zilveren linkergedeelte van het schild [...] wordt beheerst door een forse, groene laurierboom, geplant in de berg Gods, de H. Kerk. De laurier verzinnebeeldt de kracht en de onsterfelijkheid van de Orde, die [...] put uit de genademiddelen van de H. Kerk, overschaduwd door de machtige bijstand van de H. Geest, [...] een duif afgebeeld staat op het gouden schildhoofd [...]. Tussen de boom en het schildhoofd bevindt zich een groene dwarsbalk met de woorden "Ursula laurus" dit betekent "Ursula laurierboom". Ursula in de hemel verbonden met de laurierboom op aarde. Ursula en laurus zijn [...] een Anagram. Het devies of de wapenspreuk "Soli Deo Gloria" - "Aan God allen zij ere", is een samenvatting van het werk van de Heilige Angela en geeft tevens de geest en de achtergrond aan, waartegen de Orde der Ursulinen leeft en idealen nastreeft.'.

Het voorschoot werd door de internen op zondag gedragen samen met een "zwart Fransch Merinos kleed en manteltje, zwart handschoenen, effen bastisten kraagjes". Daarbij in de zomer een Italiaanse strohoed met wit lint en in de winter een zwarte strohoed met zwart lint (vgl. L. Verschueren ofm en C. Ibelings sj, 'Jerusalem 1422-1802, 1838-1938' (Nijmegen 1938), p. 170).

De band, of bandeau, werd over het voorhoofd gedragen, onder de sluier.

Overwegend blauw-geel-rode vlag met grijze rand. In het midden is een rode roos met zwarte steel afgebeeld, aan de onderkant staat de tekst: "MMS St. Ursula Boxtel". Op de achtergrond staan een witte kasteeltoren, enkele witte bomen en wolkvormen tegen een blauw met gele achtergrond. Aan de linkerzijde van de vlag zijn lussen aangebracht ter bevestiging aan een vlaggenstok. Het geheel is van één zijde juist te bekijken. Op de vlag is een labeltje genaaid met de naam van de vervaardiger.

Serviam (Ik wil dienen) was het devies van alle ursulinenleerlingen. Het vaandel is afkomstig van de mms (middelbare meisjesschool) te Sittard. Over het wapen is in het archief een kleine tekst bewaard, hieruit: ''t Groene kruis der hoop op het zilveren veld, getuigt van onze trouw aan Christus. 't Sterrenbeeld de kleine beer, Ursus, de betekenis van Ursula's naam heeft als laatste ster de Poolster, 't enige vaste punt aan de hemel, een punt waar we ons veilig op kunnen verlaten om op de goede weg te blijven. En ons devies: Serviam! Ik zal dienen! God op de eerste plaats en daarna onze medemensen, elk van onze medemensen, de geringste 't meest en 't best.' (inv.nr. 2518).

In het bordspel doorloopt de zuster op speelse wijze haar leven in het klooster via tien ladders van elk tien sporten. Ze begint in het postulaat, komt vervolgens in het noviciaat, daarna in het juvenaat en later in de probatie. Dit zijn de vier fasen in de vorming van de ursulinen: een half jaar postulaat, twee jaar noviciaat, drie jaar juvenaat en dan na ongeveer tien jaar kloosterleven een half jaar probatie. Tijdens het spel moeten er vragen worden beantwoord over de geschiedenis en de spiritualiteit van de ursulinen uit het bijbehorende boekje 'Ursulinenspel'. Bovendien moeten er op de sporten met een rood nummer een vraag 'kloosterlijke tucht' en op de bovenste sport van elke ladder een vraag 'Canonieke visitatie' worden beantwoord. Er zijn 6 verschillende speelfiguren, vormgegeven als zes verschillende zusters: Modesta, Simplicia, Dolorosa, Perseverata, Hilaria en Cordata. Van alle 6 de speelfiguren zijn drie varianten, gebaseerd op de kleding in de verschillende fasen: postulant, novice en geprofeste zuster. De 4 aanwezig spelborden verschillen van elkaar in de afbeelding bovenaan het bord. Op één bord is een gouden kroon weergegeven (1), omhoog gehouden door twee engelen. Links en rechts van de kroon een banderol met de tekst "Wie overwint, hem zal ik de kroon van het leven geven". Op een tweede bord staat bovenaan een godslamp afgebeeld met twee brandende wierookschalen (2). Op een ander bord zit bovenaan links de H. Ursula op een gouden troon in de wolken (3) terwijl vanuit de bovenzijde van de wolken de hoofden van drie gesluierde zusters met kaarsen en vier gesluierde zusters met palmtakken tevoorschijn komen. Aan de rechterkant staat een lege stoel met het embleem van de orde in de rug: de zitplaats waar de zusters om strijden. Het laatste bord lijkt op de voorgaande met het verschil dat de figuren op iets andere wijze zijn weergegeven en rechts is nog een afbeelding van de H. Ursula weergegeven als koningsdochter met kroon en twee pijlen (4).

Kist van djatihout oftewel teakhout. Gebruikt als kamferkist om dekens, wolgoed etc. tegen motten te beschermen. Afkomstig uit Indonesië, gebruikt door verschillende zusters Ursulinen. Aanvankelijk gebruikt door zuster Aloysia van Berckelaar. Door haar van Indonesië naar Rome meegenomen. Daar later gebruikt door zuster Françoise Boom, en vervolgens door zuster Roseline. Op de voorzijde van de kist is een plastic hoesje geplakt waarin een papieren strookje (met adres) geschoven kan worden. Er zitten enkele reisstickers op de rechterzijde van de kist.

Het complex van klooster en school, gelegen aan de Baroniestraat, werd in 1911 ontworpen door architect J.H.H. van Groenendael. De laatste zusters hebben in 1985 het klooster verlaten, waarna het is verbouwd tot woningen en tot muziekschool. Twee identieke wandtegels met daarop in het zwart een afbeelding van klooster en school. Op één tegel staat met rode pen onder de afbeelding de naam van het klooster geschreven: St. Ursula.

met opschrift "Rel. Ursulinen "Jerusalem" Venray (1); Centrale Bibliotheek "Jerusalem" Venray (2); Lakstempel met gelijkarmig kruis (3) en tussen de armen van het kruis vier kleine kruisjes; Lakstempel met een omkaderd monogram JMJ (4) met daar omheen bloemranken en bovenop het kader een kruis, anker en hart (geloof, hoop en liefde). In de afgesneden bovenste twee hoeken van het stempelvlak twee stralende zonnen. Het huis te Maastricht van de Ursulinen heette J.M.J.; ovalen inktstempel van het "Zed. Lich. "Notre Dame de Lorette" aan de "Grote Gracht 74 Maastricht" (5); ronde lakstempel met daarop de afkorting "O.S.U." (Ordo Sancta Ursula) (6); kleine ovalen lakstempel met daarop het brandend hart van Jezus en in het hart de initialen "T.H." (7); ronde lakstempel met de letters "SC" erop (8); kleine rechthoekige lakstempel met eveneens de letters "SC" (9); (deel van?) een kleine houten lakstempel met daarop Chinese karakters (10); ovalen stempel in hoogdruk met gegutste afbeelding van twee liggende dieren (schapen?) in het stro met daaronder de initialen "M.v.D." (11). Daarbij een soort mesje om de was te kunnen snijden of weghalen(?) (12).

'Serviam' (Ik wil dienen) was het devies van alle ursulinenleerlingen. Over het wapen is in het archief een kleine tekst bewaard, hieruit: ''t Groene kruis der hoop op het zilveren veld, getuigt van onze trouw aan Christus. 't Sterrenbeeld de kleine beer, Ursus, de betekenis van Ursula's naam heeft als laatste ster de Poolster, 't enige vaste punt aan de hemel, een punt waar we ons veilig op kunnen verlaten om op de goede weg te blijven. En ons devies: Serviam! Ik zal dienen! God op de eerste plaats en daarna onze medemensen, elk van onze medemensen, de geringste 't meest en 't best.' (inv.nr. 2518). O.D.I.S. was een leerlingenclub van de pensionnaires opgericht in 1924. O.D.I.S. is de afkorting voor 'Ons doel is samenwerking' (vgl. L. Verschueren ofm en C. Ibelings sj, 'Jerusalem 1422-1802, 1838-1938' (Nijmegen 1938), pp. 246-247).

Zuster Agnes Henssen was in 1782 ingetreden bij de Kanunnikessen van de H. Augustinus in Klooster Jerusalem te Venray. In 1802 werd het klooster opgeheven. Volgens de tekst op het bijgevoegde kaartje keerde zuster Agnes in 1806 naar Venray terug. Rector Saedt was met enkele overgebleven voormalige kloosterzusters in de gebouwen blijven wonen. In 1835 stierf rector Saedt, waarna zuster Agnes, de enige nog overgebleven zuster, in het dorp ging wonen. In 1838 stichtten de Ursulinen vanuit Tildonk een nieuw ‘tweede’ Jerusalem. Aldaar stierf zuster Agnes op 8 mei 1844.

Gebedssnoer van vijf tientjes (serie van tien kralen) met kruisje (met corpus) en medaillon in hoesje. Op het medaillon staat aan beide zijden een afbeelding van de H. Maria, met aan de ene zijde de tekst: "Maria ohne Sunde empfangen bitt fur uns..." Aan de andere zijde de tekst: "Gnaden[...] Maria Kevelaer". Johannes Lambertz (her)stichtte in 1818 in Thildonk (België) de orde van de Ursulinen.

Kruis, met corpus, in een kruisvormig doosje. Aan de uiteinden van het kruis vier relieken: een steentje uit de lijdensgrot, een steentje van de geboortegrot, een steentje van de plaats der geseling en een reliek van het werkhuisje van de H. Josef. Hierbij een papieren kruis met daarop veertien steentjes die herinneren aan de veertien kruiswegstaties te Jeruzalem. Beide kruizen zijn, met toelichtende folder, opgeborgen in een kartonnen doosje met het opschrift 'Aandenken uit Jerusalem'. De kruizen zijn verspreid door de Ursulinen van Sittard ter behoud van de preekstoel in de kerk, en vanaf 1883 basiliek, van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart te Sittard.

Twee schilderijtjes met relieken van Johannes Lambertz (1785-1869) en vier gevouwen papiertjes met relieken van Lambertz. Op één schilderijtje (1) staat een gebouw omgeven door een gracht weergegeven en daaronder de tekst: "Souvenir précieux de notre respectable fondateur et superieur général J.C.M. Lambertz 9/5 66". Achterop het schilderijtje is een stickertje geplakt met daarop de plaatsnaam Boxtel. Op het andere schilderijtje (2) staat achterop een handgeschreven Franse tekst van mère Scholastique over Lambertz en de vermelding: "Ursuline Sittard". Lambertz (her)stichtte in 1818 de orde van zusters Ursulinen in Thildonck (België).

Tekst van de eeuwige professie (kloostergelofte), zoals afgelegd door zuster Maria Crescentia van het Allerheiligst Hart van Jezus (geboren: Katharina Schneider) te Haelen op 8 mei 1926.

Lappen om naai-, brei- en borduurwerk op te oefenen. Eén lap draagt in kruissteek de tekst: "Sophia Frencken, Heithuizen, 8-5 1883" (1). Eén lap draagt in kruissteek de tekst: "CP, AB, AP, 1889" (2). Eén lap draagt in kruissteek de tekst: "WFSLB 1802" (3). Dit lapje is ooit van het klooster St. Ursula, Voogdijstr. 24 te Roermond, opgestuurd naar de eerwaarde Marie-José Gürtler osu in klooster St. Oda, Merseloseweg 75 te Venray. De lappen worden ook wel stekenlappen genoemd.

De relieken zijn afkomstig van H. Augustinus, de H. Ursula en de [H. Cordick]. Ze zijn verzameld door Conrad Dunckel, priester te Sittard.

Pastoor Lambertz (1785-1869), pastoor in Tildonk, heeft in de Zuidelijke Nederlanden gezorgd voor de heroprichting van de Orde van de Ursulinen. In 1832 werd in Tildonk het eerste klooster geopend. Vanuit Tildonk kwamen de zusters in 1838 naar Venray en vestigden zich aldaar in het voormalig augustinessenklooster Jerusalem. Pastoor Lambertz wordt daarmee ook voor Nederland als heroprichter van de Orde van de Ursulinen beschouwd. Het schilderij is niet gedateerd noch gesigneerd. Volgens opgave van het Bonnefantenmuseum gaat het om een kunstenaar uit de omgeving van Leuven. Vóor de Tweede Wereldoorlog is het schilderij met andere zaken die als ‘meest kostbaar’ werden beschouwd in veiligheid gebracht, omdat gevreesd werd voor een inval van Duitse troepen.

Aquarel waarop Marie de l'Incarnation osu (Marie Guyart, 1599-1672, de eerste overste van de Ursulinen in Canada) afgebeeld staat vanaf borsthoogte, opkijkend naar de hemel, met een inheems kind op de arm dat een kruisbeeld vasthoudt. Tekst in linker bovenhoek: "Marie de l'Incarnation fond. du monastère des Ursulines de Québec Ao 1639". De aquarel is gedateerd (16-11-1932) en gesigneerd.

Uit dankbaarheid aangeboden door Renée en Elisa Houters.

Votiefketting die verwijst naar de ketting waaraan Petrus zat vastgebonden tijdens zijn gevangenschap in Rome. Aan de ketting zijn bevestigd een halsboei, een kruis en een langwerpig staafje. De ketting werd blijkbaar ook gebruikt bij het dragen van een horloge. Een handgeschreven notitie vermeldde dat zuster Gratia vd Hijden osu deze ketting in april 1959 zou hebben gekregen bij haar inkleding te Boxtel "voor 't horloge, vastgezet onder de gemptje". In het Katholiek ABC (digitale woordenlijst van KDC) wordt de Petrusketting omschreven als: "zilveren horlogeketting, vroeger veel gedragen door priesters, in de vorm van de ketenen waarmee de apostel Petrus volgens de overlevering in Rome geboeid werd" .

Een van de onderscheidingstekens is voor de raadsleden en de ander voor de leden. De tekens werden gebruikt in de eerste 75 jaar van de schoolgeschiedenis (later het Serviamlyceum genoemd).

Een langwerpige (1) en een vierkante (2) merklap gemaakt door leerlingen van pensionaat Jerusalem te Venray.

Een groene strook stof met daarop witte lapjes met verschillende borduur- en naaiwerkjes. Bovenaan de strook staat in kruissteek: "Souvenir du pensionnat des Ursulines Sittard". Onderaan staat in kruissteek: "N N 1918". Op één van de lapjes staan de initialen A.E..