Zoeken in collecties

Rood kroontje dat tot 1966 werd gedragen bij de eeuwige professie. Tot ongeveer 1957 kreeg een overleden zuster het rode kroontje op in de kist. Het ging echter niet mee het graf in. De eeuwige professie vond in principe plaats drie jaar na de tijdelijke professie. In het archief is het "Caeremoniale Professionum" aanwezig met illustraties van Zuster Theresa van der Meys, dat gebruikt werd voor de plechtigheid van de eeuwige professie. Bij de eeuwige professie kreeg de zuster een ring. Als de familie het kon betalen of er was een ring beschikbaar van een overleden familie, dan zorgde de familie voor deze ring of ze gaven het geld ervoor. Ook werd wel eens een rozenkrans door de familie gegeven aan een zuster bij haar professie. Als de familie niet voor een ring kon zorgen, gebeurde dit door de congregatie.

Wit kroontje dat tot 1966 werd gedragen op de dag van inkleding. Twee jaar na de inkleding vond de tijdelijke professie plaats. Na een jaar volgde de hernieuwing van de tijdelijke professie, na een tweede jaar nogmaals een tweede hernieuwing. Na drie jaar volgde dan de eeuwige professie. Bij de inkleding kreeg de zuster haar kloosternaam. Dat gebeurde op voorstel en aanraden van de Eerwaarde Vader, of de zusters mochten kiezen uit een doosje met briefjes met beschikbare namen. Na het kapittel van 1960 en rond de tijd dat de zusters in burgerkleding gingen lopen (november 1967) kozen veel zusters weer voor haar doopnaam, als ze niet zo gelukkig waren met de naam die ze bij de inkleding hadden ontvangen, zoals Hostia, Hostilia, Eucharistica, Signata, Siëna.