Bak in de vorm van een bamboestam met twee poten en een langgerekte ovalen opening aan de bovenzijde. Daarnaast drie platte vormen met rechtopstaande spijkertjes erin. Gebruikt bij recreatie van de zusters en cursussen in Ikebana, Japanse bloemsierkunst. De benodigde vazen en bakken bakte men zelf. Zuster Lucia en zuster Coenrada Luttenburg waren verantwoordelijk voor de cursussen die de zusters gaven voor mensen uit de omgeving. De zusters zelf hadden les gehad van een Duitse dame, mevrouw Hempenius. De vormen met spijkertjes werden gebruikt om bloemstelen op vast te maken. De bak werd gevuld met steekschuim (oase)

Bestaande uit: kerstkind met wassen gezicht, handen en benen in doeken in kribje; knielende Maria met wassen gezicht, handen en voeten; staande Jozef met wassen gezicht en handen; drie staande koningen, waarvan twee met wassen handen; drie koningsknechten, waarvan twee met wassen handen en één daarvan met wassen gezicht; drie koningskamelen; staande os; staande ezel; staande engel met wassen handen; engel met wassen handen op stok; negen herders in verschillend formaat met allemaal wassen handen, waarvan zeven met wassen voeten, waarvan twee met wassen gezicht; twee rammen; negen schapen; één herdershond; één palmboom; één knielende knikengel op sokkel. Alle figuren staan op een houten blok, op Maria en het kind na. De beelden zijn eind negentiende eeuw in Frankrijk gemaakt en zijn altijd met de zusters mee verhuisd, onder andere in 1907 toen de zusters uit Aix-en-Provence moesten vluchten

Borden met liturgische teksten voor de viering van de eucharistie

De H. Michaël was patroon van het klooster van de zusters Clarissen-Capucinessen in Duivendrecht, waar ze vanaf 1927 woonden. In hun eerdere klooster aan de Egelantiersgracht werd de H. Michaël reeds bijzonder vereerd. Na de Tweede Wereldoorlog laat Moeder Veronica uit dankbaarheid dat het klooster tijdens de oorlog gespaard is gebleven boven de ingang van de kloosterkapel een beeld plaatsen van de H. Michaël. Alle zusters hadden op hun kamer een klein beeldje staan van hun patroonheilige. In 1949 kreeg het plein voor het klooster de naam Michaëlplein. In 1967 vertrokken de zusters naar Babberich. Het klooster in Duivendrecht werd vanwege de stadsuitbreiding van Amsterdam afgebroken. Het beeld van de H. Michaël is ter plekke bewaard gebleven