Zoeken in collecties

Omdat bij het uitbreken van de Kulturkampf Beierse ongeschoeide karmelieten vreesden onder de Meiwetten van Bismarck te vallen, besloten zij in Nederland hun toevlucht te zoeken. In 1875 kochten ze in Geleen aan de Rijksweg Noord een door kluizenaar A. Kaiser uit Aken gebouwde kluis met kapel, die hij geschonken had aan het armgesticht van de gemeente Geleen. Een jaar later namen vier ongeschoeide karmelieten uit Beieren hun intrek in de kluis. De kapel ging dienst doen als kloosterkerk, die aan het Allerheiligste Hart van Jezus toegewijd werd. Rond 1880 werd de kloostergemeenschap, die tot dan toe een vicariaat was geweest, tot prioraat verheven. Al na enkele jaren werden er zowel een nieuw klooster als een nieuwe kapel gebouwd. In 1879 werd het nieuwe klooster betrokken, terwijl een jaar later de nieuwe kapel in gebruik genomen werd. In 1904 werd de kapel aan de achterzijde nog eens met twee bogen verlengd. Het Geleense klooster verzorgde van 1898 tot 1931 het theologie- en filosofieonderwijs aan de priesterkandidaten van de Beierse provincie van de ongeschoeide karmelieten. Enerzijds wegens het intreden van een groeiend aantal Limburgers en anderzijds wegens het feit, dat er na de Eerste Wereldoorlog geen Beierse paters, seminaristen of broeders meer naar Geleen kwamen, ontwikkelde de Geleense kloostergemeenschap zich steeds meer tot een Nederlandse Karmel. In 1931 werd door de Geleense ongeschoeide karmelieten een kleinseminarie opgericht, dat de naam Theresia College kreeg en waarvoor huisvesting werd gevonden door op het bestaande klooster twee verdiepingen te plaatsen. In 1967 werd het college opgeheven. Ook werden toen het klooster en de kapel gesloopt. De in 1935 nieuw gebouwde kerk, die aanvankelijk als kloosterkerk in gebruik genomen werd, deed vanaf 1954 dienst als rectoraatskerk die in 1982 tot parochiekerk verheven werd. Deze in 2000 aan de eredienst onttrokken kerk werd verkocht en werd in 2014 na jarenlange leegstand als medisch centrum ingericht