Zoeken in collecties

Rond 1890 namen enkele vooraanstaande inwoners het initiatief om in Helmond tot uitbreiding van kerkruimte te komen. Door de toename van het aantal kerkgangers was de Sint Lambertuskerk, toen de enige parochiekerk in Helmond, te klein geworden. W. Prinzen, één van voormelde initiatiefnemers, kocht toen in Helmond aan de Molenstraat enkele terreinen met de bedoeling dat daar een nieuwe kerk zou worden gebouwd. Zijn verzoek aan de kapucijnen om zich in Helmond te vestigen, werd door hen ingewilligd toen het bisdom in 1892 zijn toestemming daartoe verleende. Hieraan was wel de voorwaarde verbonden dat de nieuw te bouwen kerk zonder eigen territorium als rectorale hulpkerk van de Lambertusparochie zou fungeren. Voorts hoefde er in de bouwkosten van de kerk en het klooster niet gerekend te worden op een bijdrage van noch het bisdom, noch de parochie. Wel mochten de kapucijnen een huis-aan-huiscollecte houden, die ruim de helft van de bouw- en inrichtingskosten van kerk en klooster opbracht. In 1894 kwam op het door W. Prinzen aan de Molenstraat gekochte grond de bouw van de kerk en het klooster gereed. Het klooster deed behalve als assistentieklooster ook dienst als opleidingshuis voor de eigen orde; aanvankelijk voor dogmatiek en bijbelwetenschap, later voor filosofie. Voorts vond het in 1911 door de kapucijnen gestichte R.K. Consultatiebureau voor drankzuchtigen er onderdak. In 1964 werd de filosofieopleiding van Helmond naar Biezenmortel verplaatst. Een zijvleugel van het toen veel te groot geworden Helmondse klooster werd in 1967 verhuurd voor huisvesting van dak- en thuislozen. Toen in 1970 de kloosterkerk zijn deuren sloot, werd kort daarop ook de communiteit opgeheven. Enkele kapucijnen stichtten toen samen met drie Franciscanessen van Etten een nieuwe, kleine communiteit in de buurtschap Binderen in Helmond-Noord. De kerk aan de Molenstraat doet thans dienst als aula voor het Jan van Brabant College. Het klooster werd verbouwd tot een wooncomplex van huurwoningen