Zoeken in collecties

Omstreeks 1916 ontstond voor de mijnwerkers van de Staatmijn Emma een arbeiderswijk bij het station in Nieuw Lotbroek, een wijk in Hoensbroek. In 1920 namen de montfortanen onder supervisie van de Hoensbroekse parochie H. Johannes Evangelist de liturgisch-pastorale zorg op zich van het ten behoeve van deze arbeiderswijk opgerichte rectoraat. Tot die zorg behoorden evenwel niet het voltrekken van huwelijken en het houden van doop- en uitvaartplechtigheden. Deze taken bleven voorbehouden aan voornoemde parochie. In 1920 werd aan het Kerkplein in Hoensbroek ten behoeve van het rectoraat een houten noodkerk in gebruik genomen die echter al spoedig te klein bleek. Nadat in 1921 daarvoor toestemming was verleend, werd in 1923 aan de Oranjestraat in Hoensbroek overgegaan tot de bouw van een grote kerk, die in 1924 gereed kwam en als Onze Lieve Vrouwe Boodschapkerk een jaar later geconsacreerd werd. Tegelijkertijd verrees er bij deze kerk ter huisvesting van de montfortanen een klooster, dat Onze Lieve Vrouw Koningin der Harten als naam kreeg. Het rectoraat, dat pas in 1930 canoniek werd opgericht, ging in 1964 met de Hoensbroekse Christus Koningparochie op in een nieuwe parochie, die de naam Montfortparochie kreeg. In 1974 werd het klooster met de Onze Lieve Vrouwe Boodschapkerk afgebroken. De overgebleven montfortanen verhuisden toen naar hun klooster in Oirschot